My Confession. . .

October 5, 2011 araw ng kapistahan ni Sta. Faustina Kowalska ng ako ay pumasok at napabilang sa mga Brader ng Blessed Sacrament Missionaries of the Poor. Ang aking kongregasyon na pinasukan ay may debosyon sa Divine Mercy.

Si Sta. Faustina ay tinaguriang Apostle of the Divine Mercy. Sinadya o hindi, ang araw ng aking pagpasok ay sakto sa araw ng Kapistahan ng nasabing Santa. Ngayon ko lamang napag-alaman ang mga baga'y na ito. Sa uri ng pamumuhay mayroon sa loob ng kumbento, ito’y hindi mo matatagalan lalo na kung sanay ka sa buhay na petiks-petiks lang. Sabi nga sa akin ng isang kaibigan, ang pagtugon sa buhay kabanalan ay napakahabang proseso at ito ay bubunuin mo sa loob ng napakahabang panahon.

Kapag nais mong maglingkod sa Panginoon, kalimutan mo na muna ang iyong sarili, at sa pagkalimot mong ito talikuran mo na din ang iyong sariling kagustuhan at sundin kung ano ang kalooban ng Panginoon para sa iyo. Isang matibay at malalim na paniniwala at pananampalataya ang kinakaylangan upang maging malinaw sa iyo ang lahat ng bagay sa loob at labas ng kumbento. Walang ibang kalaban kundi ang sarili. Hindi ang mga taong pumipigil sa iyo, o ang hirap ng Gawain sa kumbento ang maaring maging dahilan ng iyong pagsuko at paglabas kundi ang iyong sarili.

Bago ako pumasok sa kinabibilangan kong kongregasyon, ang akinmg buhay ay nakasentro sa mundo ng pulitika.

Ako’y naging aktibo sa mundo ng pulitika. Puno ng pakikibaka ang daan na aking binaybay. Mga isyu at usaping nasyonal at lokal ang aking madalas na sinusuong. Kahit na may banta ng panganib sa aking buhay ay hindi ko itinigil ang aking pakikibaka. Walang sinisino, lahat ay aking binabangga. Malapit man sa akin ang pulitiko basta alam kong ako’y nasa tama ipinaglalaban ko ang karapatan ng aking kapwa.

Nagpakasasa ako sa makamundong pamumuhay, pakikipaglaban, at pangangaylangan. Bagay na lubha kong pinagsisisihan. Masyado kong pinanghawakan ang pansamantalang kapangyarihan na sa akin ay ipinahiram. Kinalimutan ko siya, at kinalimutan ko ang aking sarili. Naging malayo ako sa kalooban ng Diyos, at kasabay nito naging malayo ako sa aking pamilya. Inakala ako na hindi ko sila kaylangan tulungan, dahil mas marami ang higit na nangangaylangan ng aking tulong at presesnsya kaysa sa kanila.

Akala ko noon, ako’y nakalaan na sa buhay na iyon. Ngunit hindi pala. Ang lahat nga talaga ng bagay sa mundong ito ay may hangganan. Nagbalik-loob ako sa Panginoon. Hiniling ko sa knaya na tulungan niya akong mapalapit muli sa kanya. Nais ko na muling maglingkod sa kanya at sa aking kapwa sa tama at maayos na pamamaraan. Sa pamamaraang nais niya.

Minsan nagagawa nating magtiwala sa sinasabi ng ating kapwa, pero sa salita at pangako ng Panginoon ay hindi tayo madalas nagtitiwala at nananalig. Sa kapahintulutan ng aking Kagalang-galang na Superyor ako ay lumabas ng aming kumbento upang ipagpatuloy ang aking ginagawang paglilingkod sa simbahan at sa pagtulong sa kapwa lalo’t higit sa mga kapus-pald.

Hindi naging madali ang aking buhay noong ako ay lumabas ng kumbento. Kahit na sa ikli ng panahon ng aking nagging paglagi sa bahay ng mga brader eh nahirapan akong mag-adjust.

“Ang kalooban mo Panginoon ko ang siya nawa ang maganap at hindi ang sa akin o ang kung sa kanino pa man.”  Ito ang lagi kong sinasambit.

Sa tulong at pagpapala ng Panginoon naitatag ang Save Life, Save Soul Movement, layunin ng samahang ito na maglingkod sa mga nangangaylangan, ang magpakain sa mga nagugutom, magpainom sa mga nauuhawa, mag-aruga sa mga may sakit o karamdaman. We are inspired by Blessed Teresa of Calcutta. Alam kong kulang ang lahat ng ito sa paglilingkod na dapat kong gawin.

Patawarin ako ng Panginoon sa aking pagkukulang bilang isang brader, patawarin ako nga Panginoon dahil hindi ako nakakasama sa mga oras na ang mga brader sa aming kumbento ay nananalangin, patawarin ako ng Panginoon dahil ako ay nasa labas ng aming kumbento.

Ang puso ko ay labis na nahahapis, nalulungkot, at nagdurusa sa mga baga’y na hindi ko ninanis at ni minsan ay hindi ko pinangarap. Mahal ko ang aking ginagawang paglilingkod, ngunit alam kong walang katutunguhan ang lahat ng ito. Alam kong dapat na akong bumalik sa aming kumbento at ito din ang isinisigaw ng aking puso.

            “Choose for yourselves this day whom you will serve.” – Joshua 24:15 I know my dear brothers and sisters that now is the time to choose the Lord, because tomorrow may be too late.

Mga minamahal kong mga kapatid kay Kristo, tulungan ninyo akong manalangin sa Panginoon na ang kanyang dakilang kalooban  ang mangyari at hindi ang sa akin.

Bro. Pio Lorenzo T. Tarca